الهی ...انی اسئلک الصبـــــــــــــــــــــر ...

عــمــه افــطـار بــه خــرمـا مـیـکـرد
رطـب حـاصـل بــیــن الــحـــرمـیــــن
جــــرعــــه ای آب...بــه گــریـــه مـیـگـفـت :
بــه فـدای لـب عـطـشــان حـسـیــــن ...!
سـفـره ای ســـــاده... غــم و بــــد حـــالــــی ....
گــــریــه ی عــمــــــه و بــد احــوالــــی....
ســــر افــطـــار هــمـــیشـــه مـیــگــفــت :
جــــــای داداش حـسـیـــــنـــم خــالــی ...!

 

:( 

دیوانه ام ...دیوانه ....عمه سادات تا کی باید غربت بکشند .... تا کـــــــــــــــــــی ؟

لعنت الله علی القوم الظالمین  ...

:'(

حتا فکر به غربت بانوووو .....

لا اله الا الله ....

زمانه خاطره های مرا کجا برده است ...

ام المومنین ....

تجلی عظمت خدیجه کبری سلام الله علیها ... میشود همین ترکیب وصفی زیبا ... ام المومنین ...

اینکه چرا تا به 19 سالگی ام قدر شناس این بانو نبوده ام ...

قصوری است  بر ضمه من ...که شرمش آتشم میزند ...در مقابل مادرم فاطمه زهرا سلام الله علیها ...

(هرچه قدر هم که من سید  نباشم ...نوه سیده بانویی هستم که ورد زبانش ....مادرم زهرا مادرم زهرا بود ...)

و اینکه چرا رسول ختمی مرتبت ..با رفتن ایشان آنقدر گریست ...که دیگر بانوان بر او خورده گرفتند ..خود گواهیست بر وجهه دیگری از عظمت ایشان ... 

اما ...همین که بر منت نهادند و مهرشان را بعد از 19 سال در گوشه ای از قلب تیره ام جا کردند ... سپاسگذارم ...

حکیمی سالی پیش به هنگامه اشک هایم برای کربلای حسین زهرا (علیهما سلام)  میگفت ...این اشک ها اچازه میخواهند ...همین که اجازه گریه بر حسرت حسین (علیه السلام) داری .... راضی باش.... محبت اهل بیت را در دل داشتن ...بدون اذن نیست ...اهل بیت ...مظهر این ضرب المثل مایند ...که دل به دل راه دارد... 

لذا باید شکر کرد این محبت ام المومنین خدیجه کبری را ... 

آجرک الله یا صاجب الزمان ...

تیپ مـــــــــــن

دوستان عزیــــــــــــــــز 

یه سری به این سایته     (ایران ژن)     بزنید ببینیم کی به کیه ....

من خودم ENFB

 

یه سایته برای تشخیص تیپ شخصیتی تون ...

حال کردم گفتم شما هم حال کنید ...

تو کامنتا بذارین ببینم چند درصد از دوستام شبیه خودمن ....

گلوبند ...

پهن شد سفره ی احسان، همه را بخشیدی
باز با لطف فراوان همه را بخشیدی

ابر وقتی که ببارد همه جا می بارد
رحمتت ریخت و یکسان همه را بخشیدی

گفته بودند به ما سخت نمیگیری تو
همه دیدیم چه آسان همه را بخشیدی

یک نفر توبه کند با همه خو میگیری
یک نفر گشت پشیمان همه را بخشیدی

این گنهکاری امروز مرا نیز ببخش
تو که ایام قدیم ، آنهمه را بخشیدی 

حیف از ماه تو که خرج گناهان بشود
تو همان نیمه ی شعبان همه را بخشیدی

داشت کارم گره میخورد ولی تا گفتم
" جان آقای خراسان " همه را بخشیدی

بی سبب نیست شب جمعه شب رحمت شد
مادری گفت "حسین جان " همه را بخشیدی
***علی اکبر لطیفیان***

پ.ن: خیلی خیلی التماس دعا ...روح و روان پاک درگیر است ...

پ.ن' : سوم رمضان ....از تلخ ترین روزای زندگی 19 سالگی من است ....در  17 امین سال زندگی ام...در سوم رمضان ...مرگ ناگهانی کسی رخ داد ...که  اگر دو روز نمیدیدمش ...آشفته میشدم ...کسی سجر مرا بیدار کرد برای سحری ...و افطار مهمان سفره اش بودم ...سفره ای که او دیگر بر خوانش ننشسته بود .... مامانی عزیزم ... دلم براتون خیلی تنگ شده ....

عصبانی ...

دستخطی دارم از او بر دل خود یادگار
عشق کاری کرد با قلبم که چاقو با انار
رفتنش یک شب دمار از روزگار من کشید
می کشم روزی که برگردد دمار از روزگار
سفره ام را پیش هرکس وا کنم رسوا شوم
دوستان روزه خوار و دشمنان رازدار!

علیرضا بدیع

 

هذا من فضل ربی....

همین که دوباره میهمان سفره ات شده ام شکر ...

همینکه دلم ....

دل بیقرارم ... را آرام کردی شکر ...

همین که نگاهم میکنی ...و میفهمی حالم را .... ممنونم مهربانم ...

آه ...شعبان که گذشت ... 

و من که کوله بارم پر شد از حسرت های این ماه ....

امیدوارم رمضان ...ماه با توبودن باشد ...

سپاس خدایا جان ....

از یاد رفته ....

ای وای بر اسیری کز یاد رفته باشد ...

در دام مانده باشد ...صیاد رفته باشد ....

قطار جهنم ...

   

هر لحظه از تو دورترم کرده سرنوشت
این روزگار نیست، قطار جهنم است...

علیرضا بدیع 

خواهی نشوی رسوا ...

همرنگ جماعت شــــــــــــــــو  .....

این  روز ها روز های تلخی است ...

وقتی میبینم که برخی از دوستانم برای اینکه از قافله عقب نماند ...

تن به هرکاری میدهند ...

حتا اکر این کار 

عزت فروشی باشد ...

پ.ن : تأمل ...

هذا یوم الجمعه ...

    

ما با امید صبح وصال تو زنده ایم 

ما را ز هول این شب هجران نگاه دار