نیمی از جان مرا بردی ، محبت داشتی
نیم باقیمانده هم هر وقت فرصت داشتی
بر زمین افتادم و دیدم به سویم می دوی
دست یاری چیست؟ سودای غنیمت داشتی
خانه ای از جنس دلتنگی بنا کردم ولی
چون پرستوها به ترک خانه عادت داشتی
ای که ابرویت به خونریزی کمر بسته است کاش
اندکی در مهربانی نیز همّت داشتی
من که خاکستر شدم اما تو هنگام وداع
کاش قدری بر لبانت آه حسرت داشتی
سجاد سامانی
داشتم فکر میکردم .. اگه من الان ترم 3 حدیث بودم ... بازهم انقدر ناراحت بودم از بازگشایی دانشگاه ؟
داشتم فک میکردم به روز اولی که رفتم دانشگاه علوم حدیث ...به جلوی پله های همکف ... به سحر... که اونجا باهاش آشنا شدم .. به بلبل زبونی های محدثه تو کلاس ... که چه قدر دلنشین بود برامون ...
به کلاس اول دانشگاه .. به تاریخ عصر بعثت ... به استاد احمدی که امسال علاوه بر استاد بودن مدیر آموزش بود ...
به جشن شکوفه ها ... به اولین افتتاحیه دانشگاه قرآن و حدیث ...به حضرت آیت الله ری شهری ...
داشتم فک میکردم اگه حدیث میخوندم الان باید نحو سه رو پاس میکردم ... واااای چه قدر خوب بود ...
داشتم فک میکردم که چه زود گذشت اون روزها ...
داشتم فک میکردم اگه الان حدیث میخوندم ...
نباید بهش فک کنم ... تصمیمی که من گرفتم ... تموم شده ...من فردا بایــــــــــد برم سرکلاس های فرهنگیان ... باید برم جبرو گسسته و ریاضی 1 پاس کنم ...
من باید یه جوری درس بخونم که اولش خودم بعد بابام و مامانم سربلند بشن ...
کاش میشد فکر نکرد .. کاش میشد آرزو رو تو دلمون بکشیم ...
کاش ...
*
دوای درد عاشق را کسی کو سهل پندارد
ز فکر آنان که در تدبیر درمانند در مانند
حافظ
مرگ ناگهانی ...
خستگی راه ...
زیارت مشهد الرضا ... با صدای لا اله الا الله فامیل ...
وعمویی که دیگر نیست ...
و پدری که دردی بیتاب دارد ...
و... روزگاری که هنوز میگذرد ....
بگو چه گونه تو را ای تمام دار وندارم ...
به خاک ها بسپارم ... که راه خانه بگیرم ...
فردا 46 ساله میشدی ...
بغض های پدر بی حرمتیهای آنها ...
اشک های پدر بی تفاوتی های آنها ...
چه قدر دوستت داشت ووو ته تغاری خانه ....
چه قدر خم شد صورتش ... بعد از رفتن تو ...
چه قدر تنها شد ...
چه قدر دردناک گفت ... هوای برادرت را داشته باش بنت الهدی ... خواهر ... خیلی عزیز است برای برادرش ... چه قدر حسرت میبینم در چشمانش ...
تولدت مبارک عمه جانم ...
عزیزترین عمه روی زمین ...
هم تولد 46 سالگیت ...
هم تولد یکسالگی بهشتی شدنت ...
غمت سنگین است ...
اللهم انی اسئلک الصبـــــــــــر ...
:
آموزگار گفت که: «امروز درس ما راجع‌به عنصری‌ست‌که‌جزو جدیدهاست
در جزوه‌های خود بنویسید ـ بچّه‌ها اورانیوم تناوبی از اکتنیدهاست»!
شاگرد ته‌نشین شده از جا بلند شد: «آقا! اورانیوم که خطرناک خوانده شد
بالفطره بی‌گناه‌تر از نسل‌آدم است یعنی‌تمام زیر سر ما پلیدهاست»
* * *
با چفیه پاک کرد دو چشم‌اش ـ خبرنگار ـ بعدش ادامه داد که: «بینندة عزیز
یک‌عدّه زیر سلطة آوار مانده‌اند، کوشش‌برای یافتن ناپدیدهاست ...»
راوی ادامه داد که با عرض معذرت این واقعه هزار کبوتر به‌جا گذاشت
شهری که خاستگاه شهود و شعور بود، امروز خاک خنجر و خون شهیدهاست
تاریخ باز هم به عقب پا کشیده است انگار کربلا به تناسخ رسیده است
آه این سر جدا شده یادآور حسین؛ آقای [بوووووق] جایگزین یزیدهاست ... »
* * *
بعد از هزار سال میان‌خرابه‌ای یک دفتر ورق ورق افتاده روی خاک
در ابتدای صفحه به قرمز نوشته است: اورانیوم تناوبی از ...
علیرضا بدیع
حبسیه های یک ماهی
